Είμαι Αθηναία που ζει στο Ηράκλειο, το ξέρετε. Από τότε που μετακόμισα, έχω νιώσει καλά αυτό το "Ελλάδα είναι ΜΟΝΟ Αθήνα". Κυβέρνηση, πολιτικοί, μέσα φαίνεται να αδιαφορούν για τα εκτός Αθηνών. Δεν είναι τυχαίο ότι, στην Κρήτη τουλάχιστον, οι άνθρωποι βλέπουν τα δικά τους κανάλια και διαβάζουν τις δικές τους εφημερίδες, αφού νιώθουν ότι τα  λεγόμενα εθνικά  μέσα τους αγνοούν. Αν συμβαίνει και σε άλλες πόλεις, ας με ενημερώσει κάποιος με σχόλιο!  Εντύπωση μου κάνει που και τα ηλεκτρον ικά μέσα -που θεωρητικά καταργούν τις αποστάσεις- επίσης προβάλλουν κυρίως τα Αθηναϊκά δρώμενα: προβλήματα, πρωτοβουλίες, εκδηλώσεις κ.λπ. Κι όταν ασχολούνται με τα εκτός Αθηνών, είναι πιθανότερο να προβάλλουν κάτι που συμβαίνει στο εξωτερικό, παρά στην επαρχία.  Είναι κρίμα γιατί η επαρχία έχει περισσότερες ελλείψεις και επομένως θα επωφελούταν περισσότερο από την προβολή. Είναι κρίμα όμως και γιατί γίνονται εξαιρετικές προσπάθειες και στην επαρχία που αξίζει να ενισχυθούν, όχ...

«Πες την ιδέα σου… και για όλα τα άλλα υπάρχουν οι CretaMums!» (Λίτσα) «Από μια πρόταση φτιάχνεται μια ολόκληρη γιορτή γεμάτη δώρα και λιχουδιές!» (Γιώτα) Κάπως έτσι ήταν και το πάρτι του πρώτου χρόνου ζωής των CretaMums. Πέταξα την ιδέα κι αμέσως άρχισε να καταστρώνεται το μενού και να πέφτουν προτάσεις για την απασχόληση των παιδιών. Τη μέρα του πάρτι, τα ξύλινα τραπέζια του Ευκάλυπτου στρώθηκαν με λευκά τραπεζομάντιλα και πάνω απλώθηκαν του κόσμου τα καλά. Στη μέση δέσποζε η διώροφη τούρτα γενεθλίων που έφτιαξε η Χαρά, με το αντίγραφο των ξύλινων τραπεζιών του Ευκάλυπτου στην κορυφή! Ένα άλλο τραπέζι έγινε η γωνιά ζωγραφικής και χειροτεχνίας. Ο χώρος γέμισε με μπλε και κόκκινα μπαλόνια με το λογότυπο των CretaMums (ιδέα και παραγγελία της Λίτσας), με κουβαδάκια, μπάλες κι άλλα παιχνίδια που έφεραν οι μαμάδες. Η Ευτυχία και η Μαρία ζωγράφιζαν μαζί με τα παιδιά, η Έφη τους έφτιαχνε χάρτινα λουλούδια-κουδουνίστρες, η (μικρή) Τζένη έφτιαχνε σαπουνόφουσκες, η Αγγέλα διάβα...

Πέρασε ένας χρόνος από τότε που αργά ένα βράδυ έφτιαξα την ομάδα των CretaMums στο facebook . Οι προσδοκίες μου τότε ήταν να γνωρίσω τρεις-τέσσερις μαμάδες με παιδιά σε κοντινή ηλικία με τη Σοφία που να ψάχνουν, όπως κι εγώ, παρέα στις βόλτες τους. Μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, είχα γνωρίσει επτά μαμάδες και ένιωθα ότι θα ήμουν αχάριστη να ζητήσω περισσότερα.  5 Ιουνίου 2012. Η πρώτη συνάντηση από την οποία υπάρχουν φωτογραφίες. Μετράτε κεφάλια; Τρεις μαμάδες κι εγώ που φωτογραφίζω τέσσερις! Και ξαφνικά το Σεπτέμβρη έγινε μια έκρηξη! Αρχίσαμε να μαζευόμαστε δεκαπέντε, είκοσι, εικοσιπέντε μαμάδες και άλλα τόσα παιδιά! Δεν ήξερα πώς να το χειριστώ. Που θα συναντιόμασταν το χειμώνα; Θα βρίσκαμε εσωτερικό χώρο να μπορεί να φιλοξενήσει τόσα άτομα; Μήπως έπρεπε να καθιερωθεί και δεύτερη μέρα συναντήσεων για να σπάσει ο κόσμος; Κι αν οι CretaMums δεν ήταν παρά μια μόδα που θα ξεφούσκωνε σιγά-σιγά; 25 Σεπτεμβρίου 2012. Η τελευταία συνάντηση σε εξωτερικό χώρο και γί...

Οι τελευταίες εβδομάδες ήταν αρκετά γεμάτες, έως αγχωτικές. Από τη μια το πασχαλινό παζάρι των CretaMums, με τις προετοιμασίες και την οργάνωσή του. Από την άλλη το ταξίδι στην Αθήνα για το Πάσχα που μας προέκυψε μια εβδομάδα νωρίτερα λόγω των Ψηφιακών Γειτονιών. Σε κανονικές συνθήκες αυτό δε θα ήταν πρόβλημα, αλλά αυτή τη φορά το ταξίδι περιλαμβάνει και τη βάπτιση της Σοφίας και θα κρατήσει μέχρι τα μέσα Μάη! Οπότε ήταν πολλές οι δουλειές που έπρεπε να συμπτυχθούν... Τέλος καλό όλα καλά όμως. Το παζάρι είχε μεγάλη επιτυχία. Εκτός από τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν για τον παιδικό σταθμό του Συλλόγου Γυναικών Κοινωνική Μέριμνα, το ευχαριστηθήκαμε κιόλας. Έχουμε ήδη αρχίσει να μιλάμε για το επόμενο! Τελικά είναι ωραίο να φτιάχνεις πράγματα με τα χέρια σου. Πέρα από την περηφάνεια που νιώθεις βλέποντας το τελικό αποτέλεσμα, η όλη διαδικασία των πειραματισμών και της κατασκευής έφερε την παρέα των CretaMums πιο κοντά. Η δε μέρα του παζαριού ήταν σαν γιορτή και η χαρά μας για την ...

Όταν πρωτο-άκουσα τον τίτλο του πρώτου συνεδρίου Μαμάδων & Μπαμπάδων Bloggers «Ψηφιακές Γειτονιές» , σκέφτηκα πόσο εύστοχα χαρακτηρίζει την πραγματικότητα που ζούμε οι περισσότεροι σήμερα. Το internet, το blogging, τα social media είναι σε πλήρη άνθηση, δίνοντας σε εμάς τους χρήστες τη δυνατότητα να δημιουργούμε ολοένα και περισσότερες ηλεκτρονικές κοινότητες με βάση τα ενδιαφέροντά μας, απαλλαγμένοι από τους περιορισμούς της απόστασης, της ηλικίας ή της γλώσσας. Και στο επόμενο ακριβώς λεπτό, συνειδητοποίησα με πόση ακρίβεια ο τίτλος «Ψηφιακές Γειτονιές» περιγράφει και τις CretaMums ! Γιατί τι άλλο είναι οι CretaMums πέρα από μια γειτονιά που συναντιέται κάθε μέρα ηλεκτρονικά στο facebook και κάθε εβδομάδα σε πραγματικό χωρoχρόνο για παιχνίδι με τα παιδιά;; Θα είμαι κι εγώ εκεί λοιπόν στις 20 Απριλίου στον πολυχώρο The Hub Events για να ακούσω και να μάθω, για να πω δυο λόγια για τις CretaMums και τη δικό μου νηπιακό μπλογκάκι, αλλά κυρίως για να βρεθώ με άλλους μαμαδο- ...

Με την πόλη του Βόλου με συνδέει μια ιδιαίτερη σχέση . Έχω ακόμα στο μυαλό μου την εικόνα του λιμανιού , όπως το πρωτοαντίκρισα σαν κοριτσάκι του δημοτικού – με είχε πάρει μαζί της η μαμά μου, καθηγήτρια τότε, στην πενταήμερη εκδρομή του σχολείου όπου δούλευε. Από τότε, πέρασα αρκετές φορές από το Βόλο πηγαίνοντας διακοπές σε κάποιο χωριό του Πηλίου. Ώσπου περίπου δέκα χρόνια πριν, οι γονείς μου αποφάσισαν να χτίσουν με το εφάπαξ τους ένα εξοχικό σπιτάκι στον Άγιο Λαυρέντη , ένα χωριό του Πηλίου 19 χλμ από το Βόλο. Και έτσι αποκτήσαμε κι εμείς σαν οικογένεια χωριό για να πηγαίνουμε το Πάσχα και το Δεκαπενταύγουστο (και όχι μόνο!), όπως οι περισσότεροι Έλληνες! Πλέον δεν περνάμε απλώς από το Βόλο, αλλά κατεβαίνουμε εκεί συχνά για τις δουλειές μας, τα ψώνια μας και φυσικά την απαραίτητη στάση στα Παλιά για τσίπουρα . Θα έλεγα λοιπόν ότι μετά την Αθήνα και τώρα πια το Ηράκλειο, ο Βόλος είναι η αμέσως επόμενη αγαπημένη μου πόλη. Μάλιστα κάποια στιγμή ο μπαμπάς μου είπε, μισο...