Παγωτό χωνάκι
Είχε έρθει επιτέλους εκείνη η μέρα που κρατούσα στα χέρια μου το πρώτο παγωτό της χρονιάς! Χωνάκι-γίγας το ονόμαζαν στο ζαχαροπλαστείο και πραγματικά ήταν τεράστιο, παραγεμισμένο με το παγωτό της μηχανής είχε γίνει τόσο βαρύ που έγερνε σαν τον πύργο της Πίζας στα χέρια μου καθώς περπατούσα.«Πρόσεχε, θα σου πέσει!» έλεγε κάθε τρεις και λίγο η μαμά, όμως οι προειδοποιήσεις της ήταν περιττές αφού ήμουν αποφασισμένη να καταφέρω να το κουμαντάρω το γιγάντιο χωνάκι παγωτό και να το απολαύσω μέχρι την τελευταία μπουκιά.
Αρνήθηκα την πρότασή της να καθίσουμε στο πάρκο για να φάω ήσυχα το παγωτό μου, γιατί βιαζόμουν να γυρίσω στο σπίτι. Ήθελα να το δει η αδερφή μου η Τζωρτζίνα και να σκάσει από τη ζήλια της! Αυτή είναι μεγάλη και πάει βόλτα με τις φίλες της για γρανίτες και μιλκ σέικ όλη την ώρα. Φανταζόμουν το ύφος της, γεμάτο λιγούρα, να μου ζητάει λιγουλάκι κι εγώ να κάνω τη δύσκολη!
Περπατούσα αφηρημένη κοιτώντας μονάχα το παγωτό όταν άξαφνα η μαμά με άρπαξε απότομα από το μπράτσο. Είχε ανάψει κόκκινο φανάρι για τους πεζούς κι έπρεπε να περιμένουμε στο πεζοδρόμιο. Το σώμα μου υπάκουσε στο σταμάτημα, εκτός και το χέρι με το χωνάκι που δυστυχώς συνέχισε ευθεία μπροστά! Για κακή μου τύχη εκεί βρισκόταν ένας κύριος, ψηλός, σοβαρός με γκρι κουστούμι και καπέλο, σαν εκείνους στις παλιές ελληνικές ταινίες που βλέπαμε με την γιαγιά. Στεκόταν υπομονετικά χωρίς να έχει ιδέα για το δράμα που παιζόταν πίσω από την πλάτη του. Ή πιο σωστά, πάνω στην πλάτη του!
Περπατούσα αφηρημένη κοιτώντας μονάχα το παγωτό όταν άξαφνα η μαμά με άρπαξε απότομα από το μπράτσο. Είχε ανάψει κόκκινο φανάρι για τους πεζούς κι έπρεπε να περιμένουμε στο πεζοδρόμιο. Το σώμα μου υπάκουσε στο σταμάτημα, εκτός και το χέρι με το χωνάκι που δυστυχώς συνέχισε ευθεία μπροστά! Για κακή μου τύχη εκεί βρισκόταν ένας κύριος, ψηλός, σοβαρός με γκρι κουστούμι και καπέλο, σαν εκείνους στις παλιές ελληνικές ταινίες που βλέπαμε με την γιαγιά. Στεκόταν υπομονετικά χωρίς να έχει ιδέα για το δράμα που παιζόταν πίσω από την πλάτη του. Ή πιο σωστά, πάνω στην πλάτη του!
Ο κύριος ξεκίνησε να διασχίζει το δρόμο κι απομακρύνθηκε χωρίς να έχει αντιληφθεί το παραμικρό από τον πίνακα μοντέρνας τέχνης φτιαγμένο με κρέμα και σοκολάτα που είχε ζωγραφισμένο στο σακάκι του, ενώ εγώ απόμεινα να κρατάω μονάχα το χωνάκι, άδειο σαν πηγάδι, τόσο άναυδη που δεν μπορούσα ούτε να τσιρίξω!
Όταν φτάσαμε στο σπίτι η μαμά ήταν σκυθρωπή κι εγώ κλαμένη. Στην είσοδο συναντήσαμε την Τζωρτζίνα που έβγαινε.
«Πάω βόλτα με τα κορίτσια», δήλωσε προσπερνώντας μας. «Τσάο μαμά, τσάο μικρό!»
Αυτή ήταν η μέρα που η αδερφή μου έφαγε το πρώτο παγωτό της χρονιάς. Παγωτό μηχανής, κρέμα- σοκολάτα σε χωνάκι γίγας. Μου το έδειξε όλο περηφάνια σε φωτογραφία!
Όταν φτάσαμε στο σπίτι η μαμά ήταν σκυθρωπή κι εγώ κλαμένη. Στην είσοδο συναντήσαμε την Τζωρτζίνα που έβγαινε.
«Πάω βόλτα με τα κορίτσια», δήλωσε προσπερνώντας μας. «Τσάο μαμά, τσάο μικρό!»
Αυτή ήταν η μέρα που η αδερφή μου έφαγε το πρώτο παγωτό της χρονιάς. Παγωτό μηχανής, κρέμα- σοκολάτα σε χωνάκι γίγας. Μου το έδειξε όλο περηφάνια σε φωτογραφία!
Παγωτό χωνάκι © 2025 by Ειρήνη Κούτμου is licensed under Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International
Η Ειρήνη Κούτμου είναι φυσικός και συγγραφέας του βιβλίου «Άιζακ Νιούτον, πάνω στη μηλιά» που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2025 από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Έχει μεγάλη αγάπη για τα παιδικά βιβλία και μοιράζεται την άποψή της για όσα διαβάζει με τους τρεις γιούς της στις σελίδες της @biblia_gia_ta_paidia και @paidikaibiblio.
Από παιδί λατρεύει τα παγωτά και ακόμα και σήμερα το παγωτό μηχανής είναι το αγαπημένο της. Μετά από τόσα χρόνια, ήρθε η ώρα να ζητήσει συγγνώμη στον κύριο με το γκρι κουστούμι, που γύρισε στο σπίτι του κάποια καλοκαιρινή μέρα πασαλειμμένος με το παγωτό της. Πραγματικά, η σύγκρουσή τους ήταν ατύχημα!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου