Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Διακρίσεις από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά

Όταν πριν από ενάμισι χρόνο έμεινα άνεργη, θεώρησα ότι ήταν μια καλή ευκαιρία να αφιερώσω περισσότερο χρόνο στο γράψιμο. Όχι βέβαια ότι δεν είχα δεύτερες σκέψεις: «Είναι εποχή για πειραματισμούς; Σαν αργά δεν το θυμήθηκα; Είμαι αρκετά καλή; Μήπως να επιστρέψω αποκλειστικά στο επάγγελμα που κάνω τόσα χρόνια;» κι άλλα τέτοια.

Κι έρχεται η διάκριση και των δύο κειμένων που είχα στείλει στον 66ο διαγωνισμό της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, για να μου επιβεβαιώσει αυτό που μέσα μου πάντα ήξερα: ότι δεν είναι ποτέ αργά να δοκιμάσουμε κάτι καινούργιο, να εξερευνήσουμε τις δυνατότητές μας που είναι πραγματικά ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΕΣ και να βρούμε αυτό (ή κάτι ακόμα) που μας παθιάζει.

Ευχαριστώ πολύ τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά για την αναγνώριση της προσπάθειάς μου.
Διαβάστε περισσότερα για κάθε ένα από τα κείμενα που διακρίθηκαν παρακάτω.




Έπαινος στην κατηγορία Διήγημα για Νέους 14+ με θέμα για το 2021 "Η Βαλίτσα"
Σε κάποια ορεινά χωριά υπάρχουν γονείς που στέλνουν τα δεκαεξάχρονα κορίτσια τους να ζήσουν με την οικογένεια του μελλοντικού συζύγου τους. Τα κορίτσια παραμένουν εκεί μέχρι την ενηλικίωσή τους και μετά παντρεύονται. Πολλές μένουν έγκυες και δεν ολοκληρώνουν το σχολείο και σίγουρα καμία δεν προχωρά σε σπουδές, αν και αρκετές είναι άριστες μαθήτριες. Στη Βαγγελιώ της ιστορίας ήθελα να δώσω την ευκαιρία να δραπετεύσει από τη ζωή που άλλοι επέλεξαν για την ίδια και να κυνηγήσει το όνειρό της να σπουδάσει βιολόγος. Ελπίζω ειλικρινά να τα κατάφερε και το ίδιο εύχομαι σε όλα τα κορίτσια -αλλά και αγόρια- στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο που δεν έχουν το δικαίωμα να ορίσουν τη ζωή τους.
Ευχαριστώ τους: Καθηγήτρια Μέσης Εκπαίδευσης ΧΧ, Αστυνομικό ΧΨ, Δρ George Garinis, Καθηγητή Βιολογίας.

Έπαινος στην κατηγορία Ιστορία Εκτενούς Φόρμας για Παιδιά 10-14 ετών
Η Ισμήνη είναι κωφή. Όμως αυτή δεν είναι μια ιστορία για τις προκλήσεις της κώφωσης. Είναι μια ιστορία για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένα δεκατετράχρονο κορίτσι όπως όλα τα άλλα, που προσπαθεί να βρει τον εαυτό της, κάνει την επανάστασή της, ερωτεύεται. Βιώνοντας όλα αυτά, η Ισμήνη θα καταφέρει δύο πολύ σημαντικά πράγματα. Να ανακαλύψει αυτό που πραγματικά την εκφράζει, τον hip hop χορό, και να αναγκάσει τη μαμά της να την δει για αυτό που είναι. Μέσα από τη σύγκρουση, όμως, και η ίδια πλησιάζει περισσότερο τη μαμά της, την κατανοεί ίσως για πρώτη φορά κι οι δυο γυναίκες τελικά χορεύουν μαζί, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά.
Ευχαριστώ τους:
Πέλη Τσαγκαρίδου, Διευθύντρια Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Κωφών και Βαρηκόων Αργυρούπολης
Ντίνα Αναστασιάδου, μητέρα δύο κωφών παιδιών
Κώστα Θοδωρή, Χορευτή-Δάσκαλο Χορού Hip Hop
Μιχαέλα Παπαδάκη, Καθηγήτρια Φιλόλογος Ειδικής Αγωγής
Μαρία Μιχαηλίδου, Διευθύντρια Ειδικού Γυμνάσιου – Λυκείου ΕΑΕ Κωφών & Βαρηκόων Θεσσαλονίκης

Σχόλια