Το τελευταίο μήνυμα που έστειλα στον μπαμπά μου το έχω ακόμα στο κινητό μου. Έχει ημερομηνία 7 Ιανουαρίου 2016 και γράφει «Όλα θα πάνε καλά. Σ’ αγαπώ πολύ. Φιλιά». Λίγες μέρες πριν είχε παρουσιάσει τα πρώτα συμπτώματα της ασθένειάς του και την επόμενη θα ξεκινούσε εξετάσεις για να βρεθεί τι είχε. Δυστυχώς τίποτα δεν πήγε καλά. Ένα χρόνο μετά, στις 14 Ιανουαρίου 2017, ο μπαμπάς μου πέθανε. Το τελευταίο email που του έστειλα λίγο αργότερα, το Μάρτη του 2016, το έχω κι αυτό κρατήσει. Υπήρχε πλέον η –πολύ κακή- διάγνωση κι ο μπαμπάς μου, σα να διαισθανόταν το τέλος, έκανε κάθε μέρα, όλη μέρα, ένα σκληρό απολογισμό της ζωής του, καταλήγοντας πάντα στο ίδιο συμπέρασμα, ότι δεν πέτυχε αρκετά. Στο email αντέγραφα ένα κομμάτι από το άρθρο που είχα γράψει για εκείνον και τη μαμά μου «Μαμάδες κουμπιά – μπαμπάδες φτερά» και έκλεινα με τη φράση: «Με έμαθες να πετάω μπαμπά και σου είμαι ευγνώμων. Για μένα λοιπόν έχεις κάνει ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ. Σε αγαπώ πολύ.» Δεν ξέρω αν κατάφερα να τον παρηγορή