Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πώς να κρατήσεις απασχολημένα τα παιδιά στην παραλία

Θα μου πεις, κυρία μου, χρειάζεται να κρατήσω απασχολημένα τα παιδιά μου στην παραλία; Δεν αρκούν η θάλασσα, η άμμος, τα παιχνίδια τους; Κι όμως, θα σου απαντήσω, κάποιες φορές, θα σου έχει συμβεί κι εσένα, κάτι η κούραση, κάτι οι ζήλιες και οι ανταγωνισμοί, αρχίζει η γκρίνια και δεν είναι πάντα εύκολο ή δε θέλεις ακόμα να τα μαζέψεις και να φύγεις.

Έτσι λοιπόν ένα απόγευμα στην παραλία με τρία τετράχρονα, τη Σοφία, την Αθηνά και την Κωνσταντίνα (τις ανιψιές μου), τράβηξα η κυρία την καρεκλίτσα μου πιο κοντά στη θάλασσα και τους είπα: «Ελάτε να σκάψουμε ένα βαθύ λάκκο.» Κι όπως η άμμος ήταν σκληρή και δυσκολεύονταν, τους πρότεινα να πάνε να φέρουν με τα κουβαδάκια τους νερό να μαλακώσει. Πρέπει να έκαναν και είκοσι βόλτες η καθεμιά με τα κουβαδάκια, σκάβοντας στο ενδιάμεσο. Εγώ κυρία, καθιστή, έσκαβα λιγάκι όταν πήγαιναν για νερό, να φαίνεται ότι οι προσπάθειές τους είχαν αποτέλεσμα.

Όταν ο λάκκος ήταν πια αρκετά βαθύς, τους είπα: «Πρέπει τώρα να βρούμε το θησαυρό να τον θάψουμε μέσα στο λάκκο. Ξέρετε ποιος είναι ο θησαυρός; Οι άσπρες πέτρες! Μόνο αυτές είναι πολύτιμες! Πάρτε τα κουβαδάκια σας και γεμίστε τα με άσπρες πέτρες!» Κι έτσι πήγαν οι τρεις τους στην ακροθαλασσιά που είχε πολλά πετραδάκια κι άρχισαν να ψάχνουν για άσπρα. Πρέπει να πέρασε κανένα εικοσάλεπτο έτσι. «Τι γίνεται;» με ρωτάει μια στιγμή ο αδερφός μου. «Δουλάκια έκανα τα παιδιά μας» του απαντάω.

Κι αφού γέμισαν τα κουβαδάκια με άσπρες πέτρες, τις άδειασαν στο λάκκο και τον σκέπασαν πάλι με άμμο, τους είπα: «Πρέπει τώρα να πούμε το τραγούδι των πειρατών!» Τι το ήθελα, δεν είχα σκεφτεί κάτι. Σηκώθηκα λοιπόν από την καρέκλα κι άρχισα να περπατάω ρυθμικά γύρω από το λάκκο με τις μικρές πίσω μου, λέγοντας ό,τι μου ερχόταν στο κεφάλι. Στον τρίτο γύρο, το τραγούδι είχε τελειοποιηθεί, λέμε τώρα. Ο κόσμος γυρνούσε να μας κοιτάξει, αλλά εμείς το κατά-διασκεδάσαμε!

Μελωδία δεν έχει, είναι τύπου ραπ, οπότε μπορείτε εύκολα να το τραγουδήσετε κι εσείς. (Έχω βάλει έξτρα τόνους σε όλες τις συλλαβές που τονίζονται ενώ τραγουδάτε και τα ντουπ ντουπ είναι παύσεις που κρατάτε το ρυθμό με παλαμάκια ή χτύπημα των ποδιών.)

Είμαστέ (ντουπ-ντουπ) οι πείρατές (ντουπ-ντουπ)
Βρήκαμέ (ντουπ-ντουπ) το θήσαυρό (ντουπ-ντουπ)
Καί τον θά- (ντουπ-ντουπ) –ψαμέ εδώ (ντουπ-ντουπ)
Και κανείς (ντουπ-ντουπ) δε θά τον βρεί (ντουπ-ντουπ)
Μόν’ εμείς (ντουπ-ντουπ) οι πείρατές (ντουπ-ντουπ)!

Κι αν νομίζατε ότι το παιχνίδι τελείωσε εκεί, κάνετε λάθος! Μετά τις έβαλα να μαζέψουν ΜΑΥΡΕΣ πέτρες για να φτιάξουμε ένα σταυρό εκεί όπου είχαμε θάψει τις άσπρες για να τις βρούμε την επόμενη μέρα!

Ήμουν τόσο απασχολημένη όλο το απόγευμα να δίνω διαταγές που δεν τράβηξα φωτογραφίες. Σας βάζω όμως μερικές από τις αγαπημένες μου από τις διακοπές.








Σχόλια

  1. Τώρα διάβασα την ανάρτησή σου και μ' έκανες να χαμογελάσω! Εύγε και καλό φθινόπωρο με πάντα τέτοιες διασκεδαστικές ιδέες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό φθινόπωρο και σε σας Φλώρα! Βλέπεις, τα παιδιά μας κάνουν ευρηματικούς ή αλλιώς ανάγκα και θεοί πείθονται!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου