Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καλοκαιρινοί έρωτες

Αχ αυτοί οι καλοκαιρινοί έρωτες... Όλους μας έχουν συνεπάρει, ίσως και βασανίσει κάποιες φορές. Μεγάλοι σε ένταση, μικροί σε διάρκεια. Συνήθως. Γιατί ο έρωτας για τον οποίο θα σας μιλήσω έμελλε να κρατήσει.

Εκείνος ήταν μάγειρας σε εστιατόριο σε κάποιο θέρετρο. Μικροκαμωμένος τύπος, σιωπηλός αλλά πάντα χαμογελαστός. Εκείνη είχε τον ενθουσιασμό του μικρού παιδιού. Μόλις έφτασε στο θέρετρο για διακοπές, ήθελε όλους να τους γνωρίσει. Εκείνον όμως τον ξεχώρισε. Κάθε μέρα, πολλές φορές τη μέρα, περνούσε από το εστιατόριο να τον χαιρετήσει, να του μιλήσει και, όταν γνωρίστηκαν καλύτερα, να τον αγκαλιάσει. Κι εκείνος πάντα την υποδεχόταν με το φαρδύ του χαμόγελο.

Τέλειωσαν οι διακοπές και το κορίτσι επέστρεψε στην πόλη. Στην αρχή μιλούσε συνέχεια γι’ αυτόν, αργότερα λιγότερο, καθόλου. Να τον είχε άραγε ξεχάσει; Κι ύστερα ήρθε πάλι το καλοκαίρι και η εποχή των ξέγνοιαστων σαββατοκύριακων στο θέρετρο. Σχεδόν με το που σταμάτησε το αυτοκίνητο, το κορίτσι βγήκε έξω και έτρεξε στο εστιατόριο. Ο μάγειρας ήταν εκεί, λες και την περίμενε όλο το χειμώνα. Ακολούθησαν μερικές στιγμές αμηχανίας, όπως πάντα συμβαίνει όταν έχεις καιρό να δεις κάποιον. Κι ύστερα άνοιξε τα χέρια της και τον αγκάλιασε.

                                           Μύρτος 2013                                                                                   Μύρτος 2014

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου