Δε νομίζω ότι χρειάζεται να προλογίσω το δεύτερο γράμμα που μου έστειλε η CretaMum Γιώτα. Τα λέει όλα από μόνο του και απλώς σας το αντιγράφω!
Θα ξεκινήσω το γράμμα μου δανειζόμενη ένα τραγούδι, κάποιους στίχους που μπορεί κανείς εκ πρώτης όψης να τους παρεξηγήσει γιατί θα αναρωτηθεί “πως κολλάει ένα ερωτικό κομμάτι στην αναζήτηση μιας Μαμαδοπαρέας”; Και όμως στα δικά μου μάτια, στην δική μου ψυχή κολλάει!
Αν μια στιγμή μπορεί
Να τ΄αλλάξει όλα
Μ΄ένα βλέμμα μ΄ένα φιλί
Μέσα μου σε ζούσα
Να σε βρω αργούσα
Κι έτσι αργούσε κι η ζωή
Τα μικρά μετρούσα μα ήρθες εσύ
Πως μου΄λειψες τόσο
Μείνε να νιώσω
Σ΄αγαπούσα πρίν μας δω μαζί
(Δήμητρα Γαλάνη,
"Αν")
Γιατί…
Αν δεν είχα μπει εκείνο το βράδυ στο facebook τη στιγμή που
μπήκα και…
Αν δεν έβλεπα την κοινοποίηση της μοναδικής μαμάς φίλης από
την Κρήτη που είχα, δε θα είχα γνωρίσει τις CretaMums και…
Αν όλα αυτά δεν είχαν συμβεί, εγώ ακόμα θα ήμουν βυθισμένη
στην απομόνωση του καινούργιου!
Η συνέχεια της ιστορίας: Γνωρίζοντας τις CretaMums…
Αφού έστειλα το γράμμα και αφού η Χριστίνα με αγκάλιασε
χωρίς να με γνωρίζει (γνώριζε όμως καλά αυτά τα συναισθήματα), με κατατόπισε
αφοπλιστικά για τις συναντήσεις και για τη δράση της ομάδας. Και ήταν ακριβώς
αυτό που έψαχνα... ΔΡΑΣΗ και
ΑΠΟΔΡΑΣΗ!
Ώσπου βρέθηκα δειλά - δειλά στην πρώτη συνάντηση. Έχω κρατήσει και την ημερομηνία 12/12/2012, που μπορεί για τους Μάγια να ήταν η τελευταία μέρα του κόσμου, μα για μένα ήταν η αφετηρία της κοινωνικοποίησής μου εδώ στην Κρήτη. Και πως άλλωστε να ξεχάσω αυτή την ημέρα αφού ο μονάκριβος γιος μου, από τον ενθουσιασμό του που βρέθηκε και έπαιξε με άλλα παιδάκια, γυρίζοντας σπίτι… περπάτησε για πρώτη φορά!!!
Ήταν να μην γίνει η αρχή... μετά ποιος μας κράταγε!
Όλα τα κορίτσια, όλες οι μανούλες που έχουμε γνωρίσει είναι υπέροχες. Είμαστε ομάδα, που η καθεμιά έχει το δικό της ρόλο, το δικό της ταλέντο, μα όλες τον ίδιο σκοπό: το χαμόγελο και την ευτυχία του παιδιού της και όχι μόνο. Η μία το ξεκινάει, η άλλη το τελειώνει. Από μια λέξη, από μια πρόταση φτιάχνεται ένα ολόκληρο πάρτι, μια τεράστια γιορτή γεμάτη δώρα και λιχουδιές, μα περισσότερο από αυτά γεμάτη κέφι.
Δεν θα ήθελα να γράψω τίποτα περισσότερο μα και τίποτα λιγότερο από ένα μεγάλο...
• Ευχαριστώ την CretaMum Αλεξάνδρα που με έμαθε να φτιάχνω σπιτική πλαστελίνη.
• Ευχαριστώ την CretaMum Ρία, την CretaMum Χριστίνα και
την CretaMum Μαρία που μου έμαθαν ή βασικά μου έφεραν στη θύμηση την
Λιλιπούπολη και το "άου βάου κουκουβάου".
• Ευχαριστώ την CretaMum Ελένη και την κόρη της τη Βάλια με
την οποία ο Δημήτρης μου έχει τσιμπηθεί, γιατί μέχρι τότε ανησυχούσα πως του
αρέσουν οι μεγάλες!
• Ευχαριστώ την CretaMum Εύα που από την αγάπη για την
μαγειρική δημιούργησε το realfamilyfood και μας μύησε στον μαγικό κόσμο της
κουζίνας με μοναδικούς βοηθούς τα ίδια μας τα παιδιά.
• Ευχαριστώ την CretaMum Δανάη που έμαθε στο γιο μου πώς να
τρώει μόνος του και κάνει το σπίτι της χάλια!
• Ευχαριστώ όλες τις υπόλοιπες CretaMums που γέμισαν
με την παρουσία τους τον κόσμο μας.
• Μα πάνω από όλα ευχαριστώ τον "εγωισμό" της CretaMum Χριστίνας
που την έκανε να δημιουργήσει αυτήν την ομάδα και έτσι ο Δημήτρης μου γνώρισε
τους δυο κολλητούς του, τον Αλέξανδρο και τον Φίλιππο και έγιναν οι Τρεις Σωματοφύλακες, ο Άθως, ο Πόρθος και ο Άραμις, τρεις αχώριστοι φίλοι, που
ενώνονται υπό το σύνθημα «Ένας για όλους, όλοι για έναν».
Γιώτα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου