Project mamamila: Οι εντυπώσεις μου από το πρώτο συνέδριο μαμάδων του διαδικτύου στην Ελλάδα (revisited!)

Στις 19 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το πρώτο συνέδριο μαμάδων που δραστηριοποιούνται στο διαδίκτυο. Εμπνευστής του συνεδρίου η Χριστίνα Κοπανά, μαμά ενός αγοριού 3 ετών και δημιουργός του givethekids. Εγώ βρισκόμουν ήδη στην Αθήνα για τις γιορτές, οπότε χάρηκα πολύ που μπόρεσα να πάω. Πάντα θεωρούσα το διαδίκτυο ευκαιρία. Πρώτα ως σύμβουλος επικοινωνίας και έχοντας ασχοληθεί με τη διαχείριση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για λογαριασμό πελατών μου. Αργότερα ως μαμά που χάρη στο διαδίκτυο ανακάλυψα πάλι το γράψιμο και βρήκα το καταπληκτικό παρεάκι των CretaMums. Ήθελα λοιπόν να πάω, να γνωρίσω άλλες μαμάδες, να ακούσω τις ιστορίες τους, να εμπνευστώ. Και πράγματι, πολλά πράγματα μου έκαναν εντύπωση και σας τα μεταφέρω εδώ.

Το γράψιμο θεραπεύει: ήταν για μένα μια ευχάριστη έκπληξη που άκουσα κάποιον να μιλάει και για τα αρνητικά που καμιά φορά συνοδεύουν τη μητρότητα. Η Σοφία (supermomrocks.wordpress.com) έπαθε κατάθλιψη όταν έγινε μαμά και βρήκε διέξοδο γράφοντας στο ιστολόγιό της. Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να ωραιοποιούμε τα πράγματα, πόσο μάλλον εμείς οι γυναίκες που όταν αποκτάμε παιδί νιώθουμε ότι πρέπει να μιλάμε μόνο για συναισθήματα έκστασης και αγαλλίασης, ενώ κάλλιστα μπορεί να έχουν σπάσει τα νεύρα μας από την κούραση και τις συνεχείς αμφιβολίες. Προσωπικά είχα μια πολύ τραυματική εμπειρία με το θηλασμό που ακόμα και τώρα δυσκολεύομαι να μοιραστώ γιατί φοβάμαι την κριτική. Χαίρομαι πολύ λοιπόν που η Σοφία βρήκε το θάρρος να μιλήσει για την κατάθλιψη δημόσια και που μέσα από το blog της συμπαραστέκεται σε άλλες μαμάδες. Μερικές φορές σου αρκεί να ξέρεις ότι και κάποια άλλη πέρασε αυτά που περνάς τώρα εσύ.

Το γράψιμο εμπνέει: όταν ξεκίνησα αυτό το blog, αναρωτιόμουν ποιοι θα έβρισκαν ενδιαφέροντα αυτά που γράφω. Ακούγοντας την Άσπα (aspaonline.gr), συνειδητοποίησα ότι δεν έχει σημασία. Και έναν μόνο να αγγίξεις με κάποιο τρόπο είναι αρκετό. Μέσα από τα κείμενά της, η Άσπα έχει εμπνεύσει άλλους ανθρώπους να ξεκινήσουν κάτι, ένα δικό τους blog, ακόμα και οικογένεια! Και αυτό προσπαθεί να κάνει, μαζί με την Κατερίνα, το Χρήστο και το Βασίλη, μέσα από τη σελίδα τους Μαμά…δες, Μπαμπά..δες: παρουσιάζοντας αναρτήσεις ιστολογίων μαμάδων και μπαμπάδων, τα ιστολόγια αυτά αποκτούν μεγαλύτερο κοινό και οι συγγραφείς τους κίνητρο να συνεχίσουν να γράφουν! Είχα τη χαρά να μιλήσω και με την Άσπα και με το Χρήστο (ophilos.eu) και με ενθάρρυναν πολύ και οι δυο. Τους ευχαριστώ!

Το διαδίκτυο προσφέρει επαγγελματικές ευκαιρίες: Για πρώτη φορά μετά από 14 χρόνια εργασίας, δε γνωρίζω ποιο θα είναι το επόμενο επαγγελματικό μου βήμα. Λίγο η μετακόμιση στην Κρήτη, λίγο η μητρότητα, λίγο η οικονομική κρίση, όλα συνέβαλαν στο να είμαι τώρα εκτός ‘αγοράς εργασίας’. Στην ίδια θέση είχαν βρεθεί πριν από μένα και αρκετές από τις μαμάδες-ομιλήτριες του συνεδρίου που σήμερα, χάρη στο διαδίκτυο, εργάζονται από το σπίτι: μια απασχόληση και ένα κάποιο εισόδημα για τις ίδιες, περισσότερος χρόνος για τα παιδιά! Και μάλιστα κάποιες από αυτές τις μαμάδες υποστηρίζουν τώρα και άλλους γονείς που εργάζονται στο σπίτι, προωθώντας τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες τους στις σελίδες τους. Αν ενδιαφέρεστε, επικοινωνήστε με την Εβίτα και τη Δήμητρα (babyfeat.gr) ή την Ελίνα (sunnyside.gr).

Κατά τα άλλα, μου άρεσε πολύ το workshop της Εύας (realfamilyfood.com). Καταρχήν γιατί η ομιλία της ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη. Και μετά γιατί οι συνταγές που μας παρουσίασε ήταν εντυπωσιακές μεν, εύκολες δε! Μου πολύ αρέσει η μαγειρική. Εκτός του ότι φτιάχνεις κάτι με τα χέρια σου, στη συνέχεια το γεύεσαι κιόλας και το μοιράζεσαι με ανθρώπους που αγαπάς. Δημιουργικότητα, απόλαυση, θαλπωρή, όλα μαζί. Είμαι όμως και άνθρωπος πρακτικός, ίσως και λίγο τεμπέλης. Θέλω να λερώνω μόνο ένα σκεύος όταν μαγειρεύω (γι’ αυτό και λατρεύω τη γάστρα) και αν μια συνταγή ξεπερνά τη μισή σελίδα δεν μπαίνω καν στον κόπο να τη διαβάσω. Έτσι ενθουσιάστηκα με τα κέικ σε δυο κινήσεις που μας πρότεινε η Εύα! Επίσης βρήκα πάρα πολύ έξυπνη την ιδέα του τραίνου που για κάθε συνταγή σου δείχνει πως ένα παιδί μπορεί να συμμετέχει ανάλογα με την ηλικία του. Ανυπομονώ να μεγαλώσει λιγάκι το Σοφάκι να αρχίσει να με βοηθάει – ήδη είναι στα πόδια μου όταν μαγειρεύω και παίζει με τις κουτάλες και τις κατσαρόλες.

Πήρα επίσης ωραίες ιδέες από το workshop της φωτογράφου Έφης (studio8photos.com) και τη συζήτηση που ακολούθησε. Είναι αλήθεια ότι τώρα με τις ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές έχουμε σταματήσει να τυπώνουμε φωτογραφίες. Ενώ φτιάχνοντας αληθινά άλμπουμ, μπορούμε να παίζουμε με το παιδί, να του μιλάμε για τους ανθρώπους ή τα μέρη που απεικονίζονται, να φτιάχνουμε ιστορίες. Και καθώς μεγαλώνει, μπορούμε να δίνουμε και στο παιδί τη μηχανή να φωτογραφίζει εμάς και ό,τι άλλο του κάνει εντύπωση.

Θα ήθελα ακόμα να πω στη Μαρκέλλα ότι χαίρομαι πολύ που κατάφερε τελικά να φτιάξει το Taλκ, την έντυπη εφημερίδα για γονείς, ενάντια στα σημάδια των καιρών. Αν και εγώ που μένω στην Κρήτη διαβάζω μόνο την ηλεκτρονική έκδοση, παραμένει μια από τις αγαπημένες μου πηγές ενημέρωσης για θέματα που αφορούν τα παιδιά και συχνά αναδημοσιεύω άρθρα του στη σελίδα των CretaMums.

Αλλά η καλύτερη σύνοψη του συνεδρίου δε θα μπορούσε παρά να είναι το ποίημα της Κατερίνας (letsgogreen.gr). Με ειλικρίνεια και τρυφερότητα, επιβραβεύει τη μαμά για όλα όσα προσφέρει, αλλά και της αναγνωρίζει το δικαίωμα να έχει και τις λιγότερο καλές στιγμές της, εξαιτίας της κούρασης ή του άγχους. Το βασικό είναι ότι την προτρέπει να μιλάει, να επικοινωνεί τις αγωνίες της, να ζητά βοήθεια. Και την καθησυχάζει ότι δεν είναι μόνη. Κατερίνα μου συγκινήθηκα μέχρι δακρύων και ελπίζω κάποια στιγμή να μπορέσω να ξαναδιαβάσω το ποίημά σου και να το μοιραστώ από εδώ.

Ανυπομονώ για το επόμενο συνέδριο mamamila – φιλοδοξία της δημιουργού είναι να επαναλαμβάνεται δυο φορές το χρόνο. Και μια πρόταση για την επόμενη φορά. Να υπάρχει περισσότερος χρόνος για γνωριμίες, συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων. Ίσως με μεγαλύτερα διαλείμματα ή μικρότερα workshop που θα τρέχουν παράλληλα, ώστε να δοθεί ευκαιρία τους συμμετέχοντες να αλληλεπιδράσουν και με τον ομιλητή και μεταξύ τους. Μπράβο σε όλους για την πρωτοβουλία και την οργάνωση!