Μια ακόμα ιστορία με την Κατερίνα Γαγανέλη

 Angelman

Τα μάτια του, μεγάλα σαν δυο πελώριες λίμνες, κοιτούσαν με απορία τον κόσμο που ανοιγόταν έξω, στην πίσω αυλή.

Ο ψηλός άντρας —πατέρας του; μάλλον πατέρας του— ήταν εκεί. Αυτός ο άνθρωπος τον σήκωνε προσεκτικά για να τον βγάλει στο μπαλκόνι, τον έδενε με επιμέλεια στη ζώνη του αυτοκινήτου, κάποιες μέρες τον τάιζε και του έλεγε ιστορίες μιλώντας αργά, σχεδόν τελετουργικά. Τα λόγια βέβαια έμεναν ακατάληπτα, μα η φωνή ήταν μελωδία, παρηγοριά.

Εκείνο το πρωινό, ο άντρας άνοιξε μια βαθιά πληγή στο χώμα και φύτεψε ένα δέντρο λεπτό, ψηλό, με φύλλα ανοιχτόχρωμα και χιονισμένα κλαδάκια. Ο Πέτρος τεντωνόταν να το δει καλύτερα από το παράθυρο, μα η εικόνα κρυβόταν. Ένας μικρός ήχος, κάτι σαν λέξη που λύγισε, έφερε αμέσως κοντά του τη μητέρα του. Έσκυψε πάνω του, του χάιδεψε τα μαλλιά, και του μίλησε με εκείνον τον τρόπο που μόνο οι δυο τους καταλάβαιναν.

Κι ύστερα, έσπρωξε το αμαξίδιο στον κήπο.

-Σου αρέσει, Πέτρο μου; Ο μπαμπάς φύτεψε μια λεύκα. Να καθόμαστε στον ίσκιο της, να μας χωρά όλους.

Τα μάτια του φώτισαν και ένα στραβό χαμόγελο άνθισε στα χείλη του. Σαν να τον αναγνώρισε, το δέντρο τινάχτηκε ελαφρά, σκόρπισε στον αέρα λευκά χνουδάκια που στριφογύριζαν σαν μικρά θαύματα. Ο Πέτρος χτύπησε δυνατά τα χέρια του, όλο το σώμα του γελούσε.

Εκείνη τη στιγμή, χωρίς λόγια, σφραγίστηκε μια μυστική συμφωνία. Θα μεγάλωναν μαζί.

Η λεύκα θα γινόταν το καταφύγιό του, η σιωπηλή φίλη που δεν θα τον έκρινε. Κάτω από τα κλαδιά της θα κοιτούσε τον κόσμο, όταν το σπίτι θα γέμιζε με ανθρώπους και φωνές που ο Πέτρος δεν καταλάβαινε.

Τη λεύκα δεν την ένοιαζε που δε μπορούσε να μιλήσει. Στη λεύκα θα εμπιστευόταν τα παράπονά του, κι εκείνη θα τον παρηγορούσε με το θρόισμα των φύλλων της, σκορπίζοντας γύρω του τα άσπρα της χνουδάκια, σαν χάδια. Δεν θα τον πλήγωνε με βλέμματα ή ερωτήσεις, γιατί κι εκείνη, με τον τρόπο της, ήξερε από ατέλειες. Δεν έδινε καρπούς.

* Το σύνδρομο Angelman (Άγγελμαν) είναι μια νευρογενετική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από σοβαρή νοητική υστέρηση και ευδιάκριτα δυσμορφικά χαρακτηριστικά προσώπου.  

Η Κατερίνα Γαγανέλη γεννήθηκε στις Σέρρες. Ζει στη Βοιωτία και είναι απόστρατη Αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Έχει ασχοληθεί με το ραδιόφωνο, αλλά και με το ερασιτεχνικό θέατρο το οποίο παραμένει  μεγάλη της αγάπη. Γράφει βιβλία ενηλίκων, παιδικά και θεατρικά και έργα της έχουν ανέβει με τη θεατρική ομάδα –ερασιτεχνών συναδέλφων/ηθοποιών- «Άοπλοι Εν Πλω».  Αρθρογραφεί για ηλεκτρονικά περιοδικά, navalhistory και το BESTMAGAZINE. Αρχές του 2024 το περιοδικό του Πολεμικού Ναυτικού φιλοξένησε το παραμύθι της «Ταξίδι στο παρελθόν» με ήρωα το μικρό Λευτέρη. Η πρώτη της εμφάνιση στο χώρο της συγγραφής έγινε με το παιδικό μυθιστόρημα “Με λένε Πάτρα”. Ακολούθησε μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Ουαί Υμίν», το σιωπηλό βιβλίο (χωρίς λόγια) με τίτλο «ΤΣΙΜΠΑΕΙ;» η novelette «ΜΠΡΑ ΝΤΕ ΦΕΡ» και το βιβλίο γνώσεων «Από πού είσαι εσυ;». από τις εκδόσεις The book project. Το 2026 θα εκδοθεί ένα ακόμα βιβλίο της από τον ίδιο εκδοτικό. Τον Χ. τον γνώρισε το καλοκαίρι 2025 σε παρουσίαση βιβλίου στον Ωρωπό. Έχει σύνδρομο Angelman.

Angelman © 2025 by Κατερίνα Γαγανέλη is licensed under Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International

Διαβάστε όλες τις συμμετοχές στη συγγραφική πρόκληση "Μια ακόμα ιστορία" εδώ.