Η Τσιγκουνο-Ελένη δεν πρέπει να θεωρηθεί παραμύθι. Καθαρή προπαγάνδα είναι που "αναγκάστηκα" να κατασκευάσω για να   πείσω την 3,5 ετών τότε Σοφία (χειμώνας 2015) να μοιράζεται τα παιχνίδια της με τους φίλους της. Λίγο πριν έρθει παιδάκι στο σπίτι, συνήθως κρύβαμε τα 3-4 πιο αγαπημένα παιχνίδια της, αλλά όλο και κάτι θα έπαιρνε το καημένο να παίξει το οποίο η Σοφία δεν ήθελε τελικά να αποχωριστεί, οπότε είχαμε δράματα. Εξού και η ιστορία της Τσιγκουνο-Ελένης που παραδόξως είναι δημοφιλής όχι μόνο στους τακτικούς πελάτες μου (βλ. Σοφία και ανιψιές, Αθηνά και Κωνσταντίνα), αλλά και σε άλλα παιδιά που έχει τύχει να τη διηγηθώ. Ίσως γιατί εγώ πάντα παίζω –ποια άλλη;- την Τσιγκουνο-Ελένη και εκείνα τους συμμαθητές της που πότε κλαίνε γιατί δεν τους αφήνει να παίξουν με τα παιχνίδια της και πότε την κοροϊδεύουν, για να γίνουν πάλι όλοι φίλοι στο happy end της ιστορίας. Ξεκινάμε λοιπόν! Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Ελένη. Η Ελένη είχε την

Η τεχνική της μονοτυπίας (monoprinting) προτείνεται σε πολλά blog για παιδιά (π.χ. εδώ ). Μη σας τρομάζει η λέξη: στην πραγματικότητα είναι μια πολύ εύκολη τεχνική που αξίζει να δοκιμάσετε με τα παιδιά. Με τη μονοτυπία, δημιουργείς μια εικόνα με τέτοιο τρόπο ώστε μετά να μπορείς να πάρεις ένα μοναδικό αντίγραφό της. Χρειάζεστε: Μια γυαλιστερή επιφάνεια που δεν απορροφά χρώμα, εγώ π.χ. έχω χρησιμοποιήσει ένα γυάλινο πυρέξ, ένα μεταλλικό ταψί κ.λπ.  Ρευστά χρώματα, όπως τέμπερες.  Κάτι για να απλώσετε τα χρώματα, όπως ρολό βαφής, μια παλιά τηλεκάρτα, ένα κομμάτι χαρτόνι.  Πινέλα, μπατονέτες (για αυτιά) ή και δαχτυλάκια για να δημιουργήσετε την εικόνα.  Λευκά χαρτιά για τα αντίγραφα.  Συμβουλή: προτιμήστε πλενόμενες τέμπερες για παιδιά και στρώστε πρώτα το τραπέζι με πλαστικό τραπεζομάντιλο επειδή μάλλον θα λερώσετε και θα λερωθείτε! Οδηγίες 1. Απλώνετε το χρώμα στη γυαλιστερή επιφάνεια (π.χ. στον πάτο του πυρέξ ή στο μεταλλικό ταψί αναποδογυρισμένο) με το ρολό βαφής