Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Νυχτερίδα Μπαμπόγρια (ή το Θέατρο του Παραλόγου Νο257)

Η ιστορία της Νυχτερίδας (ή Πεταλούδας) Μπαμπόγριας σκαρώθηκε ένα μεσημέρι τον περασμένο χειμώνα ενώ τρώγαμε με τη Σοφία, μετά από απαίτησή της να φτιάξουμε ένα παραμύθι που θα είχε μέσα τα πάντα όλα: ιππότες, πειρατές, θησαυρούς, ένα καλό, ένα κακό και φυσικά ένα μάγο να μεταμορφώνει τον κακό σε κάτι απαίσιο. Θα την είχα ξεχάσει αμέσως (τόσο σουρεάλ ήταν) αν δε με έβαζε η Σοφία να την παίξουμε το ίδιο απόγευμα (και πολλά απογεύματα μετά από αυτό). Δηλαδή εκείνη έκανε τον ιππότη κι εγώ όλους τους υπόλοιπους ρόλους, εκτός αν ήταν ο Χρήστος στο σπίτι, οπότε τον βάζαμε να κάνει το μάγο.

Η ιστορία όμως «απογειώθηκε» στις καλοκαιρινές διακοπές. Καταρχήν ενθουσιάστηκαν και οι ανιψιές μου που ήρθαν από Αθήνα – τι να πω, στα τετράχρονα αρέσει τελικά η ίντριγκα. Έτσι η Κωνσταντίνα «καβάτζωσε» το ρόλο της βασίλισσας (η οποία μετονομάστηκε αυτομάτως σε βασίλισσα Κωνσταντίνα), ενώ η Σοφία και η Αθηνά έπαιζαν εκ περιτροπής τον ιππότη, τον πειρατή ή το μάγο, αφήνοντας σε εμένα -τι άλλο;- το ρόλο της κακιάς (και ό,τι άλλο περίσσευε). Κι έπειτα η παραλία είναι το ιδανικό μέρος να σκάβεις λάκκους και να κρύβεις θησαυρούς, να μη μιλήσουμε για τα αμέτρητα μαγικά φίλτρα που μπορείς να φτιάξεις μέσα στο κουβαδάκι σου, συγνώμη, στο καζάνι σου εννοούσα.

Να, εδώ φτιάχνουμε κάτι μαγικά φίλτρα
Όσο για τον τίτλο « Νυχτερίδα (ή Πεταλούδα) Μπαμπόγρια», αν δεν έχετε ήδη μαντέψει, θα καταλάβετε στη συνέχεια τι σημαίνει – και πιστέψτε με, δεν ήταν δική μου ιδέα. Ιδού λοιπόν, η ιστορία της Νυχτερίδας (ή Πεταλούδας) Μπαμπόγριας.

Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν μια βασίλισσα που την έλεγαν Βασίλισσα Κωνσταντίνα (ή Σοφία ή Χριστίνα κατά περίπτωση). Ήταν πολύ καλή κι όλοι την αγαπούσαν, αλλά είχε μια κακιά αδερφή, την Κρουέλα (ή Εμμανουέλα όπως «άκουσαν» το Κρουέλα οι ανιψιές μου). Η Κρουέλα-Εμμανουέλα λοιπόν ήθελε να φυλακίσει την Κωνσταντίνα για να γίνει εκείνη βασίλισσα και να κλέψει το θησαυρό του παλατιού. Η Κωνσταντίνα όμως, που υποπτευόταν την κακιά αδερφή της, κάλεσε τον ιππότη Ριχάρδο και του εμπιστεύτηκε το θησαυρό: «Να τον κρύψεις κάπου μακριά από εδώ να μην το βρει η Κρουέλα», του είπε.

Εκείνος πήγε και βρήκε τον παλιό του φίλο (ή αδερφό του, εκεί θα τα χαλάσουμε;) Τζακ που (είχε πάρει το στραβό το δρόμο και) είχε γίνει πειρατής. Κατά βάθος, όμως, ήταν καλό παιδί και ήθελε να βοηθήσει τη Βασίλισσα Κωνσταντίνα (κάθε ομοιότητα με τον Τζακ Σπάροου είναι συμπτωματική). Έτσι, μπήκαν στο καράβι του Τζακ και μετά από πολύ κουπί (έι-ωπ, έι-ωπ, έι-ωπ) έφτασαν σε ένα μακρινό νησί. Εκεί έσκαψαν ένα βαθύ λάκκο κι έθαψαν το θησαυρό. Έφτιαξαν ένα χάρτη για να μπορούν να ξαναβρούν την κρυψώνα και γύρισαν πίσω (ξανά έι-ωπ, έι-ωπ, έι-ωπ).

Στο βασίλειο της Κωνσταντίνας, όμως, έχουν γίνει πράγματα και θαύματα. Η Κρουέλα έχει φυλακίσει την Κωνσταντίνα (τελευταία ενημέρωση: έχει βάλει κι ένα δράκο για φρουρό έξω από τη φυλακή της) κι έχει κάνει το παλάτι άνω-κάτω για να βρει το θησαυρό. «Πού είναι ο θησαυρός;» τη ρωτάει. «Δεν ξέρω» απαντά ξανά και ξανά η Κωνσταντίνα. 

Ο ιππότης Ριχάρδος έπρεπε να ελευθερώσει την Κωνσταντίνα! Πήγε λοιπόν να βρει το μάγο Μέρλιν. «Η Κρουέλα έχει φυλακίσει τη βασίλισσα Κωνσταντίνα Μέρλιν! Κάτι πρέπει να κάνουμε», του είπε. Και τότε ο Μέρλιν έβαλε το καζάνι του στη φωτιά κι άρχισε να πετάει μέσα βότανα και ρίζες και φτερά και πούπουλα κι ό,τι άλλο βάλει ο νους σας. Κι όταν το μαγικό φίλτρο άρχισε να βράζει και να γίνεται κατάμαυρο και να μυρίζει απαίσια, ο Μέρλιν το έβαλε σε ένα μπουκαλάκι και μαζί με το Ριχάρδο ξεκίνησαν μέσα στη νύχτα να πάνε στο παλάτι.

Εκεί βρήκαν την Κρουέλα να κοιμάται στο κρεβάτι της βασίλισσας Κωνσταντίνας. Ο Μέρλιν της πέταξε το μαγικό φίλτρο και φώναξε κουνώντας το ραβδί του: «Άμπρα Κατάμπρα Σίμσαλα Γκρίμ, να γίνεις Νυχτερίδα (ή Πεταλούδα) Μπαμπόγρια!» Και τότε η Κρουέλα άρχισε να μικραίνει, να μικραίνει, να μικραίνει, έβγαλε φτερά και γέμισε ρυτίδες. Πετώντας είδε τον εαυτό της στον καθρέφτη: «Μα πώς έγινα έτσι;;» φώναξε. Είχε τρομάξει τόσο πολύ που έφυγε από το ανοιχτό παράθυρο και δεν την ξαναείδε ποτέ κανείς.

Ο Ριχάρδος έτρεξε να ελευθερώσει την Κωνσταντίνα (αφού απάλλαξε το δράκο από τον όρκο πίστης του στην Κρουέλα) και ο Μέρλιν, που ήταν σοφός και όλοι τον σέβονταν, είπε: «Χάρη στο Ριχάρδο, ο θησαυρός του παλατιού είναι ασφαλής και η Κρουέλα δε θα μας ενοχλήσει πια. Νομίζω ότι θα γινόταν σπουδαίος βασιλιάς! Κωνσταντίνα, δέχεσαι για άνδρα σου το Ριχάρδο;» «Δέχομαι!» απάντησε η Κωνσταντίνα. Κι έτσι, ο Ριχάρδος έφυγε μαζί με τον Τζακ να φέρουν πίσω το θησαυρό (ξανά-μανά έι-ωπ, έι-ωπ, έι-ωπ) και, όταν γύρισε, τους πάντρεψε ο Μέρλιν (μάγος ήταν, πάντρευε κιόλας κι έκανε τελετή αμέρικαν στάιλ, «Σας ονομάζω ανδρόγυνο» και «Μπορείς να φιλήσεις τη νύφη»). Κι ο Ριχάρδος κι η Κωνσταντίνα βασίλεψαν δίκαια για πολλά-πολλά χρόνια και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Αυτή λοιπόν ήταν η ιστορία της Νυχτερίδας (ή Πεταλούδας) Μπαμπόγριας. Κι αν δε σας άρεσε, φταίει μάλλον ότι δεν είστε πια τεσσάρων!


Να και οι παραμυθο-πέτρες που φτιάξαμε για την ιστορία (με εικόνες από εδώ). Πεταλούδα δε βρήκα, αλλά η Σοφία ήταν ευχαριστημένη με την εικόνα της νυχτερίδας αφού τη μουτζούρωσε καλά-καλά - έτσι προέκυψε και ο εναλλακτικός τίτλος της ιστορίας. Το ίδιο μουτζούρωμα έκανε και στην Κρουέλα.
Διαβάστε εδώ κι άλλες ιστορίες τρέλας.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου