Στη Σοφία αρέσει
να ζωγραφίζει με τέμπερες και νερομπογιές. Σε όλα τα παιδιά αρέσει να
ζωγραφίζουν με τέμπερες και νερομπογιές (για να παραφράσω τη γνωστή ατάκα από την Πέππα το γουρουνάκι). Στις μαμάδες, όμως,
αρέσει τα παιδιά να ζωγραφίζουν με τέμπερες και νερομπογιές;;;
Με καταλαβαίνετε
φαντάζομαι. Φυσικά και μου αρέσει να διασκεδάζει το παιδάκι μου. Διασκεδάζω κι
εγώ, πιάνοντας τα πινέλα και ζωγραφίζοντας μαζί της. Όμως, για είκοσι λεπτά
διασκέδασης, περνάω μετά τουλάχιστον το διπλάσιο χρόνο καθαρίζοντας. Μάταια καλύπτω
το τραπέζι της κουζίνας με χαρτί του μέτρου και της φοράω ποδιά. Οι μπογιές
πάντα θα βρουν τρόπο να περάσουν από κάτω και από μέσα, στα ρούχα, στην
καρέκλα, στο πάτωμα, παντού. Αφήστε που αφού ζωγραφίσει το χαρτί, μετά
ζωγραφίζει τα χέρια της, ενίοτε και τη μούρη της. Δε συζητάμε πώς
γίνεται ο νιπτήρας όταν πλένω τα πινέλα ή η μπανιέρα όταν πλένω τη Σοφία…
Ονειρευόμουν λοιπόν υλικά ζωγραφικής περισσότερο ενδιαφέροντα από τους μαρκαδόρους, αλλά λιγότερο «βρώμικα» από τις τέμπερες και τις νερομπογιές. Και σε μια από τις αναζητήσεις μου στο δίκτυο, έπεσα πάνω στην «μπογιά που φουσκώνει». Πρόκειται για μια μπογιά από αλεύρι και αλάτι που χρησιμοποιείς πάνω σε χαρτόνι, το οποίο μετά βάζεις στο φούρνο μικροκυμάτων για λίγα δευτερόλεπτα. Η μπογιά φουσκώνει και στερεοποιείται, πράγμα που από μόνο του προκαλεί έκπληξη στα παιδιά, εκτός του ότι οι ζωγραφιές τους αποκτούν υφή και όγκο – πραγματικά έργα τέχνης! Και το καλύτερο: επειδή η μπογιά είναι αρκετά πιο πηχτή από τις τέμπερες, δεν τρέχει και δε λερώνει, τουλάχιστον όχι τόσο πολύ!
Ονειρευόμουν λοιπόν υλικά ζωγραφικής περισσότερο ενδιαφέροντα από τους μαρκαδόρους, αλλά λιγότερο «βρώμικα» από τις τέμπερες και τις νερομπογιές. Και σε μια από τις αναζητήσεις μου στο δίκτυο, έπεσα πάνω στην «μπογιά που φουσκώνει». Πρόκειται για μια μπογιά από αλεύρι και αλάτι που χρησιμοποιείς πάνω σε χαρτόνι, το οποίο μετά βάζεις στο φούρνο μικροκυμάτων για λίγα δευτερόλεπτα. Η μπογιά φουσκώνει και στερεοποιείται, πράγμα που από μόνο του προκαλεί έκπληξη στα παιδιά, εκτός του ότι οι ζωγραφιές τους αποκτούν υφή και όγκο – πραγματικά έργα τέχνης! Και το καλύτερο: επειδή η μπογιά είναι αρκετά πιο πηχτή από τις τέμπερες, δεν τρέχει και δε λερώνει, τουλάχιστον όχι τόσο πολύ!
Για την «μπογιά
που φουσκώνει» θα χρειαστείτε:
- 1 κουταλιά της σούπας αλεύρι – η συνταγή που βρήκα έλεγε αλεύρι που φουσκώνει μόνο του, αλλά εγώ είχα μόνο αλεύρι για όλες τις χρήσεις και μια χαρά φούσκωσε η μπογιά
- 1 κουταλιά της σούπας αλάτι
- 1 κουταλάκι του γλυκού νερό (μπορεί να χρειαστεί και λίγο παραπάνω)
- Χρώμα ζαχαροπλαστικής
- Χαρτόνι – εγώ είχα λεπτά χρωματιστά χαρτόνια
- Φούρνο μικροκυμάτων
Και τώρα αρχίζει
η διασκέδαση! Δώστε στο παιδί γλωσσοπίεστρα για να απλώσει την μπογιά στο χαρτόνι –
είναι αρκετά πηχτή για πινέλα. Εγώ σχεδίασα μια καρδιά και η Σοφία τη γέμισε με
μπογιά. Μετά αποφάσισε να φτιάξει και ουρανό και στο τέλος έφτιαξε και ένα
ακόμα σχήμα που μοιάζει με καρότο αλλά εκείνη το αποκαλεί «σότι» (ό,τι καταλάβατε κατάλαβα).
Μόλις το παιδί τελειώσει τη ζωγραφιά, τη βάζετε στο φούρνο μικροκυμάτων – εγώ την έβαλα αρχικά για 50
δευτερόλεπτα στους 360 βαθμούς και μετά λίγα δευτερόλεπτα ακόμα – μέχρι η μπογιά να φουσκώσει και να
έχει στεγνώσει παντού. Το έργο τέχνης σας είναι έτοιμο!
Αν σας περισσέψει μπογιά και τη φυλάξετε σε βαζάκια όπως εγώ, μάλλον θα τη βρείτε αρκετά πιο ρευστή όταν θελήσετε να την ξαναχρησιμοποιήσετε. Εγώ πρόσθεσα λίγο αλεύρι για να την πήξω και δούλεψε το ίδιο καλά.Καλή διασκέδαση!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου