Πέρσι, σε ηλικία 2 ετών, η Σοφία ξεκίνησε για πρώτη φορά «σχολείο» - πήγαινε σε ένα χώρο δημιουργικής απασχόλησης τρεις ώρες κάθε μέρα. Για πρώτη φορά άρχισε να δημιουργεί σχέσεις χωρίς τη δική μου παρέμβαση, ούτε καν παρουσία. Ήταν πολύ ενδιαφέρον να παρακολουθώ πώς αυτές οι σχέσεις περνούσαν από διάφορα στάδια, από τη δυσπιστία στην περιέργεια, τον ενθουσιασμό και τελικά την αγάπη. Όταν, τον επόμενο Σεπτέμβρη, έπρεπε να αλλάξει σχολείο, η Σοφία στεναχωρήθηκε πολύ – για εβδομάδες μιλούσε για τη δασκάλα της από το παλιό της σχολείο και τα δύο πιο στενά της φιλαράκια. Στεναχωρήθηκα κι εγώ για λογαριασμό της. Για εκείνη, ήταν ο πρώτος αποχωρισμός. Για μένα, ήταν η πρώτη φορά που συνειδητοποιούσα ότι η εξουσία μου πάνω της είναι σχεδόν απόλυτη. Επιλέγω σχεδόν τα πάντα για εκείνη, ακόμα και τους φίλους της. Αν δεν επιδιώξω να κάνω κι εγώ παρέα με τις μαμάδες των φίλων που έχει η ίδια επιλέξει, τότε πιθανά δε θα τους ξαναδεί ποτέ ή όχι όσο συχνά θα ήθελε. Αντίθετα, μπορεί να της επιβά...