Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μαμάδες «κουμπιά» - μπαμπάδες «φτερά»

Κάποιες φίλες CretaMums μου έγραψαν: «Mums are like buttons: they hold things together». Όσο κι αν συγκινήθηκα από την αφιέρωση, δεν μπορώ παρά να σκέφτομαι πόσο καλύτερα ταιριάζει στη δική μου μαμά, που τα τελευταία σαράντα χρόνια κάνει ακριβώς αυτό: κρατά την οικογένεια ενωμένη. Δίδαξε σε μένα και στον αδερφό μου πόσο σημαντικό είναι να είμαστε αγαπημένοι. Δεν πέρασαν ποτέ γενέθλια, δικά μας ή των υπόλοιπων μελών της οικογένειας, που δε γιορτάσαμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Τις Κυριακές πηγαίναμε ανελλιπώς στους παππούδες και Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Πάσχα, Δεκαπενταύγουστο τρώγαμε πάντα όλοι μαζί. Σαν έφηβη και αργότερα νεαρή ενήλικη, με τις παρέες και τα φλερτ μου, μερικές φορές το έβρισκα όλο αυτό λίγο καταπιεστικό. Το αποτέλεσμα είναι όμως που μετράει: μοναδικές αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία και ισχυροί οικογενειακοί δεσμοί. Και τώρα που απέκτησα κι εγώ παιδί, νομίζω ότι έχω αρχίσει να ακολουθώ τα βήματα της μαμάς μου. Γι’ αυτό και ξεκίνησα την ομάδα των CretaMums, προσδοκώντας να δημιουργήσω στην Κρήτη μια δεύτερη οικογένεια για τη Σοφία που μεγαλώνει μακριά από παππούδες, θείους και ξαδέρφια. Και όποτε ερχόμαστε στην Αθήνα, επιδιώκω να περνάει μαζί τους όσο το δυνατό περισσότερο χρόνο.


Κι αν η μαμά μου, όλες οι μαμάδες, είναι τα «κουμπιά» που μας κρατούν ενωμένους, τι είναι οι μπαμπάδες; Ο δικός μου πάντως είναι τα «φτερά» μου! Όταν ήμουν παιδί, γκρίνιαζε κάθε φορά που του ζητούσα χρήματα για ρούχα ή για να βγω έξω. Ξόδευε όμως με χαρά πολύ περισσότερα για να μου πάρει βιβλία ή να πληρώσει τα μαθήματα των αγγλικών και της κιθάρας. Όταν επτά χρόνια αφού είχα πάρει το μεταπτυχιακό μου στην επικοινωνία και ενώ δούλευα, αποφάσισα να ξεκινήσω εξ αποστάσεως σπουδές στην αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων, είχε αντιρρήσεις. Θα προτιμούσε να ξοδεύω το χρόνο και τα χρήματά μου σε ένα MBA! Παρόλα αυτά, με βοηθούσε να φτιάξω τις μακέτες μου και ζήτησε για τη βιβλιοθήκη του ένα αντίγραφο της πτυχιακής μου! Όποια ιδέα κι αν είχα ποτέ, πάντα την έπαιρνε σοβαρά και προσπαθούσε να βρει τρόπους να την υλοποιήσω. Είναι ο πιο τακτικός αναγνώστης του blog μου και όπου σταθεί δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει πόσο περήφανος είναι για μένα. Ακόμα κι αν έχετε ένα μόνο «οπαδό» στη ζωή σας, μακάρι να είναι τόσο ενθουσιώδης όσο ο μπαμπάς μου!

Μαμάδες «κουμπιά» και μπαμπάδες «φτερά» λοιπόν. Γη και αέρας. Απαραίτητα και τα δύο. Γιατί πρέπει πρώτα να νιώσουμε ασφαλείς για να μπορέσουμε να πετάξουμε.





Στους γονείς μου.

Σχόλια

  1. Για'αυτο χαιρομαι που βρηκα τις CretaMums και γενικως που συναντω αλλες μαμαδες - μπορω να εμπλουτισω με καινουργια χαρακτεριστικα το προφιλ της καλης μαμας που προσπαθω καθε μερα να γινω. Μ'αρεσει ιδεα ενομενης οικογενιας και θελω να "κομπωνω" καλα, καλα ;-).
    Και αλλο.. μονο και μονο πως γραφεις για τους διικους σου καταλαβαινω οτι σαν γονεις κανανε φαντασικη δουλεια, να τους χαιρεσε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συγκινήθηκα πολύ! Τι όμορφα λόγια και πόσο αληθινή. Έτσι ακριβώς είναι, ‘κουμπιά’ και ‘φτερά’. Όσο και μακριά να είναι οι γονείς μου – το ‘κουμπί’ σε άλλη ήπειρο και τα ‘φτερά’ έχουν πετάξει πλέον (αλλά αισθάνομαι ότι ακόμη με ωθεί εκεί που είναι), τους ευγνωμονώ και τους αγαπώ για ότι είμαι εγώ σήμερα. Ευχαριστώ Χριστίνα για αυτή σου την κατάθεση την τόσο γλυκιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σας ευχαριστώ φιλενάδες! Τελικά οι ιστορίες των ανθρώπων δε διαφέρουν και τόσο πολύ, ούτε και οι ανάγκες τους... Όλοι χρειαζόμαστε ασφάλεια αλλά και ώθηση να δοκιμάσουμε καινούργια πράγματα. Σας φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου