Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πως από Χριστίνα έγινα… CretaMum-Χριστίνα – Η ιστορία των CretaMums

Νομίζω ότι η πρώτη ανάρτηση θα έπρεπε να εξηγεί τον «τίτλο» μου, αυτό το CretaMum πριν από το όνομά μου. Αν μου λέγατε πριν από λίγα χρόνια ότι θα έφτανε η στιγμή που θα αποκαλούσα τον εαυτό μου CretaMum, δε θα σας πίστευα και θα γελούσα μαζί σας. Βλέπετε είμαι –όπως με αποκαλεί μισο-τρυφερά, μισο-ειρωνικά ένας καλός φίλος- «πρωτευουσιάνα». Για μένα η Αθήνα είναι το «χωριό» μου. Στην Αθήνα γεννήθηκα, μεγάλωσα, σπούδασα και δούλεψα για περισσότερα από 10 χρόνια. Στην Αθήνα είναι η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, το σπίτι μου, οι διαδρομές μου, τα αγαπημένα μου μέρη για βόλτες-ψώνια-καφέ-φαγητό. Στην επαρχία δεν είχα σκεφτεί ποτέ να ζήσω. Δεν είχα ανάγκη την ηρεμία που λέγεται ότι προσφέρει. Ο θόρυβος, η κίνηση, οι αποστάσεις, η ανωνυμία της Αθήνας είχαν περάσει στο DNA μου και έτσι δε με ενοχλούσαν.

Στην περίπτωσή μου όμως ισχύουν δυο παροιμίες: «ο έρωτας είναι τυφλός» και «μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες». Αν και πάντα πίστευα ότι κάποτε θα γνώριζα το «σωστό» για μένα σύντροφο, μετά από μια αποτυχημένη σχέση είχα λίγο παραιτηθεί από την ιδέα. Τότε ήταν που ο αγαπημένος μου αδερφός μου «έστησε» ένα προξενιό. Μου γνώρισε ένα φίλο του που είχε γνωρίσει στο Ηράκλειο της Κρήτης όταν έκανε εκεί την ειδικότητά του. Ο φίλος του ο Χρήστος, Αθηναίος και εκείνος, είχε έρθει στο Ηράκλειο ως φοιτητής, αλλά μετά βρήκε δουλειά και «ξέμεινε». Συχνά όμως ανέβαινε στην Αθήνα για να δει την οικογένεια του. Σε ένα από αυτά τα ταξίδια, λοιπόν, στήθηκε το προξενιό. Αν υπάρχει έρωτας με την πρώτη ματιά, μάλλον κάτι τέτοιο μας συνέβη. Μετά από δυο εβδομάδες συνεχούς ανταλλαγής email, ξαναήρθε στην Αθήνα και «τα φτιάξαμε». Έξι μήνες μετά είχα μετακομίσει στο Ηράκλειο.

Τον πρώτο ενάμιση χρόνο, ακόμα και να ήθελα να εγκλιματιστώ, που δεν το είχα πάρει απόφαση, δε θα μπορούσα κιόλας. Είχα διατηρήσει πελάτες και δουλειές στην Αθήνα και κάθε τρεις και πέντε βρισκόμουν εκεί. Ύστερα έμεινα έγκυος. Και πέρασα τους επόμενους επτά μήνες της πολυτάραχης εγκυμοσύνης μου στο κρεβάτι, παρέα με τη μικρή «MacGyver» που μεγάλωνε στην κοιλιά μου, σε διάψευση όλων των προγνώσεων και παρά τα προβλήματα που εμφανίζονταν το ένα μετά το άλλο. Και ύστερα η μικρή «MacGyver», ή κατά κόσμον Σοφία, γεννήθηκε… Και όπως συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους που γίνονται γονείς, η ζωή μας άλλαξε. Τα πήγαινε-έλα στην Αθήνα περιορίστηκαν δραματικά. Η προετοιμασία ενός ταξιδιού είναι ολόκληρη επιχείρηση! Και επιπλέον, όπως είδα στην πράξη και όχι μόνο στα βιβλία, ένα παιδί έχει περισσότερη ανάγκη από το χώρο και το πρόγραμμά του, παρά να αλλάζει τον αέρα του. Έτσι έπρεπε να το πάρω απόφαση ότι το Ηράκλειο είναι πια το σπίτι μας. Και ήξερα ότι με κάποιο τρόπο θα έπρεπε επίσης να νιώθω καλά με αυτή την απόφαση. Αν η μαμά είναι ανικανοποίητη, δε θα το εισπράξει και το παιδί;

Πως όμως ένα ξένο μέρος γίνεται σπίτι μας; Νομίζω ότι είναι οι άνθρωποι, οι φίλοι και η οικογένεια, που ζεσταίνουν ένα μέρος. Ξαφνικά ένιωσα πολύ απομονωμένη. Η δική μου οικογένεια και οι φίλοι βρίσκονταν στην Αθήνα. Στο Ηράκλειο, λόγω δουλειάς αρχικά και εγκυμοσύνης στη συνέχεια, δεν είχα παρά ένα πολύ μικρό κύκλο γνωστών και ακόμα λιγότερων μαμάδων. Έτσι αργά ένα βράδυ τον περασμένο Μάιο και εντελώς αυθόρμητα, έφτιαξα μια σελίδα στο facebook, τις CretaMums. «Οι CretaMums δημιουργήθηκαν για να φέρουν σε επαφή μαμάδες και παιδάκια που ζουν στο Ηράκλειο της Κρήτης, μέσα από κοινές βόλτες σε πάρκα και παιδικές χαρές», έγραψα. Και άρχισα να κάνω ακριβώς αυτό. Να οργανώνω εβδομαδιαίες συναντήσεις σε κάποιο πάρκο μια συγκεκριμένη μέρα και ώρα. Στις πρώτες μια-δυο συναντήσεις ήμασταν μόνες μας, η Σοφία κι εγώ, με το καρτελάκι «CretaMums» πάνω στο τραπέζι. Στις επόμενες, αγγάρεψα τις δυο ήδη γνωστές μου μαμάδες, που σημειωτέον είναι και αυτές «μετανάστριες» στο Ηράκλειο. Είχα αρχίσει να απογοητεύομαι. Ίσως την ανάγκη μου για κοινωνικοποίηση, και δική μου και της Σοφίας, δεν τη μοιράζονταν πολλές μαμάδες. Άλλωστε εφόσον οι περισσότερες είναι από το Ηράκλειο, έχουν ήδη οικογένεια και φίλους κοντά τους…

Και ξαφνικά εμφανίστηκε η πρώτη καινούργια μαμά. Και μετά η δεύτερη. Και η τρίτη και η τέταρτη και η πέμπτη. Μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, μπορεί να μαζευόμασταν και είκοσι μαμάδες με τα παιδιά μας και οι συναντήσεις μας είχαν κάτι από γιορτή. Συνεχίζουμε και το χειμώνα να δίνουμε ραντεβού για παιχνίδι ένα απόγευμα την εβδομάδα και οι συναντήσεις μας έχουν πάντα γιορτινή ατμόσφαιρα – είναι εκείνη η μέρα της εβδομάδας που όλοι ανυπομονούμε να έρθει! Τα σαββατοκύριακα έχουμε αρχίσει για όλη την οικογένεια εκδρομούλες, επισκέψεις σε μουσεία και εκδηλώσεις σε συνεργασία με άλλους φορείς. Οι στόχοι μας είναι απλοί: να παίζουμε και να κάνουμε πράγματα με τα παιδιά μας, να συνδεόμαστε με άλλους ανθρώπους, να εξερευνούμε τις δυνατότητες που μας προσφέρει αυτή η πόλη και ενδεχομένως να δημιουργούμε νέες δυνατότητες!

Και κάπως έτσι από «πρωτευουσιάνα» έγινα μια CretaMum! Δηλαδή, εκτός από μαμά της Σοφίας, είμαι και μέλος της μεγάλης οικογένειας των CretaMums! Και όπως συμβαίνει σε όλες τις οικογένειες, φροντίζουμε και στηρίζουμε η μια την άλλη. Το Σοφάκι μεγαλώνει ανάμεσα σε πολλά παιδάκια και στοργικούς ενήλικες, πέρα από τους γονείς της. Εγώ γνωρίζω σχεδόν καθημερινά νέες μαμάδες και, μέσα από αυτή τη διαδικασία, έχω αποκτήσει πραγματικές φίλες που τις νιώθω δίπλα μου και στις καλές και στις πιο δύσκολες στιγμές. Και με τον μπαμπά της ανήκουμε πλέον σε μια μεγάλη παρέα ανθρώπων που θέλουν όπως εμείς να κάνουν πράγματα μαζί με τα παιδιά τους. Δεν μπορώ παρά να νιώθω χαρά, ευγνωμοσύνη και πολλή υπερηφάνεια για τη νέα μου οικογένεια. Την οικογένεια που «ζέστανε» για μένα το Ηράκλειο ώστε σιγά-σιγά να το νιώθω σπίτι μου.


Αφιερωμένο στη Σοφία, χάρη στην οποία ξεκίνησε όλο αυτό. Αφιερωμένο και σε όλες τις CretaMums που αγκάλιασαν και υποστηρίζουν αυτή την προσπάθεια.

Σχόλια

  1. Καλή αρχή creta mum!
    Είναι υπέροχο να δημιουργείται κάτι μέσα από την έμπνευση που μας δίνουν τα παιδιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστώ πολύ Θεανώ! Πραγματικά είναι απίστευτο πόσο σε αλλάζει ένα παιδί. Ή καλύτερα πως σε βοηθά να ανακαλύψεις πτυχές του εαυτού σου που δε γνώριζες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ όμορφο κείμενο. Συγκινήθηκα. Τελικά έτσι είναι, σπίτι είναι εκεί που κανείς το φτιάχνει σπίτι του, με φίλους, τα παιδιά, όμορφες στιγμές και αγάπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. περιπου την ιδια ιστορια εχουμε. προς το παρων ερχομαστε καλοκαιρι, χριστούγεννα και πασχα στο Ηράκλειο. Αλλα χτισαμε το δευτερο σπιτι μας εκει και σε ... 2 χρονια περιπου θα είμαστε μόνιμοι.. τα παιδακια μου τωρα ειναι 2 και 3 ετών... Ελπίζω να κάνω και εγώ με τα παιδιά μου εκει νέουσ καλούς φίλους.. ο άντρας μου έχει ήδη τους δικούς του αφού έχει μεγαλώσει εκεί, και εκεί είναι και ο αδερφός του με τους γονείς του..
    Μαρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαρία καλώς να μας έρθετε ξανά στο Ηράκλειο! Είναι καλό να ξεκινάς από μια βάση γνωστών όπως είναι οι φίλοι και η οικογένεια του άντρα σου. Αλλά σίγουρα θα κάνεις κι εσύ και τα παιδάκια σου κι άλλους φίλους! Ελπίζω η ομάδα μας να είναι ακόμα "ζωντανή και δυνατή" μέχρι τότε και να κάνουμε παρέα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πώς μπαίνει κανείς στην παρέα σας;;; Ωραία παρεούλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    2. Είναι απλό! Απλώς παρακολουθείς τη σελίδα μας στο facebook (https://www.facebook.com/cretamums) όπου ανακοινώνονται οι συναντήσεις μας. Γίνονται δυο απογεύματα την εβδομάδα. Σε περιμένουμε!

      Διαγραφή
  7. Δεν είχα διαβάσει ποτέ αυτή σου την ανάρτηση!!! Πώς τα φέρνει η ζωή, ε; Μπράβο στην προσπάθεια και φυσικά καλή συνέχεια στο παρεάκι σας αλλά και σε όλα αυτά που καταφέρνετε!!! Κάλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα πράγματι πώς τα φέρνει η ζωή! Σχεδόν δε θέλω να γυρίσω στην Αθήνα τώρα πια! Σε ευχαριστούμε Κάλη για τις ευχές!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου