Ο Δημήτρης είναι γιος του καλύτερου φίλου μου και βαφτιστήρι μου. Δυστυχώς δεν τον βλέπω συχνά – εκείνοι μένουν στην Αθήνα, εμείς στο Ηράκλειο – γι’ αυτό και προσπαθώ στις μετρημένες στα δάχτυλα συναντήσεις μας να περνάμε ουσιαστικό χρόνο μαζί. Όταν ήταν μωρό, τον έκανα μπάνιο μαζί με τη μαμά του και μετά του έδινα εγώ το γάλα του. Τώρα που είναι πια σχεδόν 3,5 χρονών και πίνει το γάλα του με το καλαμάκι καθισμένος αναπαυτικά σε μια πολυθρόνα στο δωμάτιό του, κάθομαι κι εγώ δίπλα του και «τα λέμε». Τις προάλλες λοιπόν, που είχα πάει να του δώσω το Χριστουγεννιάτικο δώρο του (ένα τηλεκατευθυνόμενο αυτοκινητάκι), μου ζήτησε να του πω ένα παραμύθι. Ευκολάκι, σκέφτηκα, θα του πω μια από τις ιστορίες που λέω και στη Σοφία. Όμως ο Δημήτρης δεν είναι πια μωρό! Αφού ξετίναξε την ιστορία μου με τα γιατί και τα διότι, άρχισε και τις «παραγγελιές»! «Θα μου πεις ένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι με τον Άγιο Βασίλη;» Ουπς! Δεν μπορούσα να θυμηθώ κανένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι, πόσο μάλλον με ...

Στην εταιρεία που δούλευα 8 χρόνια, παίζαμε κάθε Χριστούγεννα Secret Santa. Γράφαμε τα ονόματά μας σε χαρτάκια, τα διπλώναμε και ο καθένας μας τραβούσε από ένα χαρτάκι. Μετά έπρεπε να αγοράσουμε ένα δώρο για εκείνον ή εκείνη που έγραφε το χαρτάκι μας, για να έχουμε όλοι από ένα δώρο την ημέρα του χριστουγεννιάτικου πάρτι της εταιρείας. Εκείνη την ημέρα, βάζαμε στα κρυφά το δώρο μας μέσα στη "σακούλα του Άγιου Βασίλη", κολλώντας επάνω μια ετικέτα με το όνομα του παραλήπτη που ήταν μάλιστα εκτυπωμένη, για να μην αναγνωριστεί ο αποστολέας από το γραφικό του χαρακτήρα! Η μισή πλάκα στο πάρτι ήταν να μαντεύουμε ποιος πήρε δώρο σε ποιον. Ή για να είμαι πιο ακριβής, να κάνουμε πως μαντεύουμε! Γιατί στο διάστημα ανάμεσα στο μοίρασμα των κλήρων και το χριστουγεννιάτικο πάρτι μεσολαβούσαν διάφορες δήθεν μυστικές διαβουλεύσεις τύπου "τι να πάρω σε αυτόν που μου έτυχε;", "δώσε μου τον δικό σου και πάρε τον δικό μου", "αν ξέρεις ποιος θα μου πάρει, βοήθησέ τον να...

Όταν θέλουμε να απασχολήσουμε τα παιδιά μας (ή να τα ενθαρρύνουμε να απασχοληθούν μόνα τους), οι επιλογές που έχουμε είναι πολλές: χειροτεχνίες, κατασκευές, επιτραπέζια, φυσικές δραστηριότητες, τραγουδάκια, διάβασμα, θεατρικό παιχνίδι… Το ποιες από αυτές τις δυνατότητες θα προσφέρουμε στα παιδιά μπορεί να επηρεαστεί, εκτός από την έλλειψη χρόνου, και από τη δική μας ιδιοσυγκρασία ή την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας. Εγώ π.χ. θεωρώ ότι δεν τα καταφέρνω καθόλου καλά με τις χειροτεχνίες και τις κατασκευές, οπότε προτιμώ να περνώ χρόνο με τη Σοφία κάνοντας άλλα πράγματα. Μια καλή φίλη πιστεύει ότι είναι παράφωνη και σπάνια τραγουδάει στην κόρη της. Μια άλλη μισεί τη φύση και αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι τις βόλτες στα πάρκα και τις εκδρομές. Θα μου πείτε, πειράζει; Δεν είχα προλάβει να αναρωτηθώ γιατί η Σοφία ήταν ακόμα μηνών, μέχρι που έπεσα πάνω σε ένα άρθρο που εξηγούσε ότι διαφορετικά είδη δραστηριοτήτων βοηθούν τα παιδιά να καλλιεργήσουν διαφορετικές δεξιότητες: Χειρ...

Όλοι σου λένε ότι θα αλλάξει η ζωή σου όταν γίνεις γονιός, αλλά πρέπει να σου συμβεί για να το καταλάβεις. Καταρχήν είναι ίσως η πρώτη φορά στη ζωή σου που ανησυχείς τόσο πολύ για κάποιον άλλο πέρα από τον εαυτό σου. Μετά και η καθημερινότητά σου αλλάζει εντελώς. Το πρόγραμμά σου διαμορφώνεται με βάση τις ανάγκες του παιδιού. Πότε είναι να φάει; Πότε είναι να κάνει μπάνιο; Πότε είναι να κοιμηθεί; Κι αν στα ενδιάμεσα σου μείνει καθόλου χρόνος να κάνεις εσύ ένα μπάνιο ή να φας κάτι, πρέπει να νιώθεις και τυχερός! Εννοείται φυσικά ότι η μητρότητα/ πατρότητα σου προσφέρει και πολλές χαρές. Τα βράδια, όταν "χυνόμαστε" με τον μπαμπά της Σοφίας στον καναπέ από την εξάντληση, σχεδόν πάντα συζητάμε τα καινούργια κατορθώματα της κόρης μας με περηφάνια. Σήμερα έκανε αυτό, είπε εκείνο, ανακάλυψε το άλλο! Όλα αυτά, και τα καλά και τα πιο κουραστικά, τα θεωρούσα κάπως αναμενόμενα. Αυτό που με έχει καταπλήξει, όμως, είναι η ώθηση που σου δίνουν τα παιδιά να ανακαλύψεις δικές σου άγνωστες...

Υπάρχει μια βαθιά ικανοποίηση στο να ψήνεις δικό σου ψωμί. Ίσως γιατί είναι «βασική» τροφή – με ψωμί και νερό που λέει ο λόγος μπορείς να ζήσεις. Ίσως γιατί ευωδιάζει το σπίτι όσο ψήνεται. Κάποιοι μπορεί να έλεγαν ότι και το ίδιο το ζύμωμα είναι ψυχοθεραπευτικό με τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις του. Για το τελευταίο δεν έχω άποψη γιατί το ψωμί αυτής της συνταγής… ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΖΥΜΩΜΑ!!! Η αρχική συνταγή προέρχεται από το βιβλίο συνταγών του θρυλικού χορτοφαγικού εστιατορίου Cranks στο Λονδίνο. Όταν σπούδαζα εκεί, πηγαίναμε συχνά για το φρέσκο σπιτικό φαγητό, τις γενναιόδωρες μερίδες και τις καλές τιμές. Δυστυχώς τα περισσότερα υποκαταστήματα του εστιατορίου είναι σήμερα κλειστά, με εξαίρεση ένα και αυτό στο Devon … Αξίζει όμως να ψάξετε στο δίκτυο για κάποιο μεταχειρισμένο αντίγραφο του βιβλίου συνταγών - εμένα παραμένει το αγαπημένο μου! Τη συνταγή άρχισα να τη φτιάχνω ως εργένισσα. Καθώς δούλευα από το πρωί ως το βράδυ, δεν προλάβαινα ποτέ να αγοράσω ψωμί από φούρνο κ...